“Δεν είμαστε δεδομένοι”
Του Μάξιμου Χαρακόπουλου*
Ίσως όταν ένας βουλευτής κάθεται στο τραπέζι που φιλοξενεί τις συνεδριάσεις του υπουργικού συμβουλίου να ενδίδει στον πειρασμό της αυτολογοκρισίας όσων θα ήθελε να πει ή ακόμη και της κολακείας. Σε μια τέτοια συνάντηση βουλευτών από τη Θεσσαλία και τη Μακεδονία δεν έλλειψαν οι πλειοδοσίες ότι το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θα ήταν καλύτερο κι από αυτό που μας έδιναν οι δημοσκοπήσεις -εννοείται πάνω από τον πήχη του 33% των προηγούμενων ευρωεκλογών. Θεώρησα χρέος μου προς τον κόσμο που τόσα χρόνια με τιμά με την εμπιστοσύνη του, και κυρίως για να είμαι εντάξει με τη συνείδησή μου να μεταφέρω το κλίμα της εκλογικής μου περιφέρειας, μια και ο κάμπος για χρόνια αποτελεί πολιτικό βαρόμετρο. Το βασικό μας πρόβλημα ήταν ότι δεν υπήρχε “μπαμπούλας”, αντίπαλος που να συσπειρώνει τον κόσμο μας, με αποτέλεσμα να είναι εύκολες οι διαρροές προς τα δεξιά ή την αποχή στις εκλογές, προκειμένου να… σταλεί μήνυμα. Και, δυστυχώς, οι αιτίες και οι αφορμές για μήνυμα ήταν εκεί, όσο κι αν θέλαμε να τις υποβαθμίσουμε προεκλογικά:
1. Στην πρώτη τετραετία Μητσοτάκη υπήρξε διάχυτη η ελπίδα ότι μετά την οικονομική κρίση το βιοτικό επίπεδο θα αρχίσει και πάλι να βελτιώνεται. Και πράγματι είχαμε απτά αποτελέσματα της πολιτικής αλλαγής στη οικονομία, που δημιούργησαν αισιοδοξία. Η στεγαστική, όμως, κρίση και η ακρίβεια που ροκανίζει τα εισοδήματα, επιβαρύνοντας το βιοτικό επίπεδο και την προσδοκία για μια καλύτερη ζωή, είναι μια πραγματικότητα -όποια κι αν είναι η ανάλυση των αιτίων που τις προκαλεί.
2. Η δυσαρέσκεια του αγροτικού κόσμου δεν ήταν αποτέλεσμα μόνο των στρεβλώσεων της ευρωπαϊκής Κοινής Αγροτικής Πολιτικής από τον ζήλο της “πράσινης μετάβασης”. Σε αυτή συνέβαλαν οι ανεπάρκειες και οι σκανδαλώδεις αδυναμίες του αρμόδιου υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης να διαχειριστεί στοιχειωδώς αποτελεσματικά τις πληρωμές των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων. Στον κάμπο, βέβαια, ενώ η κυβέρνηση Μητσοτάκη έδωσε “λεφτά με το τσουβάλι”, ο τρόπος που δοθήκαν -σε πολλές περιπτώσεις δημιουργήθηκε η αίσθηση αδικίας- όπως και οι συμπεριφορές κυβερνητικών “μανδαρίνων” σκίασαν τη μεγάλη προσπάθεια ανασυγκρότησης μετά τις πλημμύρες του Daniel.
3. Ο “ελέφαντας στο δωμάτιο” ήταν ο γάμος των ομόφυλων. Πολύ μελάνι χύθηκε σε αναλύσεις, που κατατείνουν ότι δεν βάρυνε στο αποτέλεσμα των εκλογών. Η αίσθησή μου από τον κόσμο που συνάντησα καθ’ όλη την προεκλογική περίοδο στον νομό της Λάρισας είναι άλλη. Αυτοί που αποτελούν τη σταθερή μας βάση θεώρησαν ότι ο νόμος αυτός έθιξε ταυτοτικά στοιχεία της παράταξής μας. Κι εκείνο που τους ενόχλησε περισσότερο ήταν η σπουδή και η επιμονή για την υπερψήφισή του, παρά τις ενστάσεις της πλειοψηφίας της κοινοβουλευτικής μας ομάδας και της ελληνικής κοινωνίας.
Τελικά, το αποτέλεσμα των εκλογών ήταν μια δυσάρεστη έκπληξη, καθώς περάσαμε κάτω από τον πήχη που τέθηκε. Το κυριότερο, όμως, μήνυμα ήταν η αποχή του ενός εκατομμυρίου νεοδημοκρατών που μας είπαν “δεν είμαστε δεδομένοι”!
Η κυβέρνηση έχει μπροστά της τρία χρόνια μέχρι τις επόμενες εκλογές για να ερμηνεύσει το ηχηρό καμπανάκι των πολιτών και να προβεί στις αναγκαίες πολιτικές. Γιατί, καλοί οι ανασχηματισμοί -ιδιαίτερα όταν υπάρχουν πρόσωπα που προκαλούν με τη συμπεριφορά τους ή δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες-, αλλά το μείζον είναι οι πολιτικές που κάνουν καλύτερη τη ζωή του πολίτη.
* Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός
