Ο μόχθος των αγροτών… Ένας αδιάκοπος αγώνας για επιβίωση…
Κείμενο του Δημήτρη Ευθυμίου
Υπεύθυνου του Τομέα Επιχειρηματικότητας (Παραγωγής και Εμπορίου) ΔΕΕΠ ΝΔ Λάρισας
Κάθε φορά που περπατώ ανάμεσα στα χωράφια, δεν μπορώ παρά να νιώσω τον μόχθο και την αγωνία που κρύβεται πίσω από τη γη που μας ταΐζει. Οι αγρότες μας, αυτοί οι ακούραστοι εργάτες της υπαίθρου, παλεύουν καθημερινά με τις καιρικές συνθήκες, την αβεβαιότητα των τιμών και την ασφυκτική πίεση των εξόδων παραγωγής. Ο αγώνας τους δεν είναι απλώς επαγγελματικός. Είναι υπαρξιακός, καθώς συνδέεται με τη ζωή τους, την παράδοση και την ευημερία των οικογενειών τους.
Βλέπω τον πόνο στα πρόσωπά τους όταν τα έσοδα δεν καλύπτουν τα έξοδα. Βλέπω την αγωνία τους όταν κοιτάζουν τον ουρανό, προσπαθώντας να προβλέψουν αν η επόμενη βροχή θα σώσει ή θα καταστρέψει τη σοδειά τους. Οι αγρότες δεν παλεύουν μόνο για να ζήσουν. Παλεύουν για να κρατήσουν ζωντανές τις κοινότητές τους, για να διατηρήσουν την αξιοπρέπειά τους και να εξασφαλίσουν ότι η επόμενη γενιά θα έχει τη δυνατότητα να συνεχίσει να καλλιεργεί αυτή τη γη.
Όταν στήνουν τα μπλόκα στους δρόμους, ξέρω πως δεν το κάνουν από ευκολία ή ιδιοτέλεια. Το κάνουν επειδή δεν έχουν άλλη επιλογή. Είναι η ύστατη κραυγή τους για βοήθεια, μια προσπάθεια να ακουστεί η φωνή τους από αυτούς που έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τις συνθήκες. Πίσω από τα τρακτέρ και τα πανό δεν βρίσκονται μόνο αιτήματα. Βρίσκεται η καθημερινή τους αγωνία για το αν θα μπορέσουν να καλύψουν τα χρέη τους, να σπουδάσουν τα παιδιά τους, να συνεχίσουν να δουλεύουν τη γη που τους έθρεψε.
Δεν μπορώ να μην θαυμάσω την αντοχή και το θάρρος τους. Παρά τις δυσκολίες, επιστρέφουν στα χωράφια, παλεύουν με τη φύση, με την αγορά και με ένα σύστημα που πολλές φορές τους αφήνει στο περιθώριο. Είναι αγωνιστές, και οι αγώνες τους στα μπλόκα δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια υπενθύμιση ότι το ψωμί που φτάνει στο τραπέζι μας δεν είναι δεδομένο.
Ως κοινωνία, έχουμε χρέος να τους στηρίξουμε. Δεν μπορούμε να ζητάμε φθηνή τροφή, υψηλής ποιότητας προϊόντα και ταυτόχρονα να τους γυρνάμε την πλάτη όταν ζητούν δίκαιη μεταχείριση. Ο αγροτικός κόσμος είναι η βάση της χώρας μας, και χωρίς αυτούς, η ύπαιθρος θα ερημώσει, και μαζί της, ένα μεγάλο κομμάτι της ταυτότητάς μας.
Στέκομαι με σεβασμό απέναντι στους αγώνες τους και ελπίζω ότι το μήνυμα που στέλνουν με τα μπλόκα θα ακουστεί. Ο αγώνας τους είναι αγώνας για όλους μας, γιατί χωρίς αυτούς το μέλλον μας θα είναι πιο φτωχό – όχι μόνο υλικά, αλλά και ηθικά.
