Τα χωριά της Λάρισας ερημώνουν – Κοινωνική ανάγκη να δοθεί σε αυτά ανάσα ζωής
Κείμενο του Δημήτρη Ευθυμίου
Υπεύθυνου του Τομέα Επιχειρηματικότητας (Παραγωγής και Εμπορίου) ΔΕΕΠ ΝΔ Λάρισας
Μεγάλωσα σε ένα από τα χωριά της Λάρισας, σε έναν τόπο που άλλοτε έσφυζε από ζωή. Οι πλατείες ήταν γεμάτες παιδιά, οι αγρότες δούλευαν σκληρά αλλά έβλεπαν προκοπή, και οι οικογένειες μπορούσαν να ζήσουν αξιοπρεπώς.
Σήμερα, όμως, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική.
Τα χωριά μας δεν είναι πλέον βιώσιμα. Η αγροτική παραγωγή δέχεται συνεχώς χτυπήματα από την ακρίβεια, την κλιματική αλλαγή και την έλλειψη ουσιαστικής στήριξης. Οι νέοι φεύγουν γιατί δεν υπάρχουν ευκαιρίες, τα σχολεία κλείνουν λόγω έλλειψης μαθητών, και οι εναπομείναντες κάτοικοι νιώθουν εγκαταλελειμμένοι από το κράτος.
Η Πολιτεία υπόσχεται ανάπτυξη, αλλά πού είναι τα έργα υποδομής; Πού είναι οι πολιτικές που θα στηρίξουν την αγροτική παραγωγή και θα κάνουν ξανά τα χωριά μας ζωντανά; Χρόνια τώρα, βλέπουμε μόνο αποσπασματικά μέτρα, χωρίς σχέδιο και όραμα. Αν δεν αλλάξει κάτι άμεσα, δεν μιλάμε απλώς για παρακμή, αλλά για το τέλος της ελληνικής υπαίθρου.
Τα χωριά της Λάρισας – και όλης της Ελλάδας – δεν πρέπει να γίνουν μουσεία μιας άλλης εποχής. Χρειαζόμαστε άμεσες πολιτικές που θα δώσουν πραγματικά κίνητρα για επιστροφή, εργασία και αξιοπρεπή διαβίωση. Αλλιώς, θα μείνουν μόνο οι αναμνήσεις μας να θυμίζουν τι υπήρχε κάποτε εδώ.
